Het kerkgebouw
Het kerkgebouw praktisch
De kerk is goed rolstoeltoegankelijk, zowel buiten als binnen. Er zijn voldoende sanitaire voorzieningen, waaronder een invalidentoilet. Voor gehoorgehandicapten is een ringleiding aanwezig.
Het kerkgebouw historisch
De Wilhelminakerk is ontworpen door de architect H.F. Mertens te Bilthoven die sterk beïnvloed was door de bouwkunst van de zgn. ‘Amsterdamse School’. De kerk past daardoor buitengewoon goed in de buurt die een aantal grote woonblokken kent die eveneens in die stijl gebouwd zijn.
De toen nog Hervormde kerk werd in 1930-1931 gebouwd. De eerste steen werd op 22 september 1930 gelegd door Jhr. Ds. J.L.A. Martens Van Sevenhoven. Op 19 juni 1931 kon de kerk officieel worden geopend.
Als je je de tijd gunt om eens rustig de kerk te bekijken, kom je onder de indruk van het knappe ontwerp. Het perceel, waarop de kerk gebouwd moest worden was moeilijk. De Hobbemastraat en de Paulus Potterstraat maken een scherpe hoek, daarom werd de grondvorm van de kerk een vlieger, terwijl de architect een kruisvorm voor ogen stond. Maar uiteindelijk is een vlieger natuurlijk niets anders dan een kruis.
In de afgelopen decennia is er regelmatig aan het kerkgebouw gewerkt. Ingrijpende wijzigingen in het kerkgebouw waren er vanaf 1970. In 1970 werd de oorspronkelijke kansel met kerkenraadsbanken vervangen door het huidige liturgisch centrum. En in het begin van de 21e eeuw werd de kerkzaal flexibeler inzetbaar gemaakt door een aantal vakken kerkbanken te vervangen door tafels en stoelen.
De Wilhelminakerk is ontworpen door de architect H.F. Mertens te Bilthoven die sterk beïnvloed was door de bouwkunst van de zgn. ‘Amsterdamse School’. De kerk past daardoor buitengewoon goed in de buurt die een aantal grote woonblokken kent die eveneens in die stijl gebouwd zijn.
De toen nog Hervormde kerk werd in 1930-1931 gebouwd. De eerste steen werd op 22 september 1930 gelegd door Jhr. Ds. J.L.A. Martens Van Sevenhoven. Op 19 juni 1931 kon de kerk officieel worden geopend.
Als je je de tijd gunt om eens rustig de kerk te bekijken, kom je onder de indruk van het knappe ontwerp. Het perceel, waarop de kerk gebouwd moest worden was moeilijk. De Hobbemastraat en de Paulus Potterstraat maken een scherpe hoek, terwijl de aangrenzende percelen met de respectievelijke straten. De grondvorm van de kerk werd daardoor een vlieger, terwijl de architect een kruisvorm voor de ogen stond. Maar uiteindelijk is een vlieger natuurlijk niets anders dan een kruis.
In de afgelopen decennia is er regelmatig aan het kerkgebouw gewerkt. Ingrijpende wijzigingen in het kerkgebouw waren er vanaf 1970. In 1970 werd de oorspronkelijke kansel met kerkenraadsbanken vervangen door het huidige liturgisch centrum. En in het begin van de 21e eeuw werd de kerkzaal flexibeler inzetbaar gemaakt door een aantal vakken kerkbanken te vervangen door tafels en stoelen.
Bron: Het Utrechts archief
Het gebouw zelf is stoer, maar tegelijkertijd buitengewoon fraai en opgetrokken uit kunstig gemetselde bakstenen. De mooi gevormde ramen en de rondingen rond de toegang zorgen ervoor dat het gebouw toch niet massaal wordt. Binnen de vier wanden van de vlieger zijn vier kolommen opgetrokken, die de structuur van de hele kerk en het dak dragen.
Als je het voorrecht hebt ooit op de zolder te kunnen klimmen, zie je pas hoe kunstig een heel netwerk van stoere balken gemaakt is om het fraaie dak, dat naar alle kanten een verschillende helling heeft, en de toren te kunnen dragen.
Terecht is deze kerk opgenomen in de lijst stedelijke monumenten.
